Ang mga pangyayari sa aking buhay ngayon ay bumibilis nang bumibilis, as in. Preno. Gusto ko munang magpreno bago ako maglakbay sa kung saan ako nakatakdang magtungo. Gusto kong magpaalam nang dahan-dahan sa lupa dahil alam kong ang tubig ay mas madaling lapitan at iwan.
I'm feeling depressed man! Emo. Hahaha.
Lalo na ngayong nakikinig ako kay Judee Sill (Crayon Angels at There's A Rugged Road). Naiiyak ako na para bang gusto kong ayusin ang mundo. Putsa, para bang kinakalkal ang kaluluwa ko at may nag-uutos sa 'king ang mundo ko'y iwan ko. Tapos, gusto kong maglakbay sa isang ilang na bulubundukin at magpakalat ng magandang balita sa daigdig na makikinig. Sasabihin ko, "Ipinanganak tayong malaya," kahit 'di ko alam ang ibig sabihin no'n sa pagkakataong 'yon.
Gusto ko nang magpakabuti. Sana, ang lahat rin pero pinigil ko na rin ang paghiling dahil kung walang kasamaan, hindi madi-distinguish ang mga nakapagdesisyon na ring tulad ko. Mahalaga ring may pagkakakilanlan kami (ito ang epekto ng kamunduhan na 'di ko na maiwawaksi, haha).
Pero ayos na rin sigurong wala nang prenohan. Baka maiwan naman ako 'pag nag-inarte pa 'ko.
No comments:
Post a Comment