Napag-isip-isip ko. Kumikilos ako ngayon para sa mga bagay na gusto ko ay maalala ako. Nakakaiyak, nakakatawa pala.
Parang sikat na musician na namatay.
O kaya ay sikat na writer.
O kaya ay legend sa sports.
Isang pilosopo na namimilosopo.
O isang normal na tao na tulad ko lang.
Gusto pa kung anu-ano e, 'no? Pwede rin naman palang normal na tao lang.
Parang ewan lang e, 'no? Pero seryoso ako. Kaya nag-iipon na ako ng mga alaalang maitatanim sa utak ng mga nakakasalamuha ko na maaalala nila sa araw na hindi na nila ako makakadaupang-palad kailanman.
Natatawa ako, naiiyak pala.
Ayos lang na malimutan niyo ako, kaysa naman pangit ang alaalang maiiwan ko sa inyo.
P.S. Hindi pa 'ko mamamatay. Wala akong malubhang sakit. Malubhang kabaliwan lang. Hahahahaha.
No comments:
Post a Comment